Ostatnio rozmawialiśmy o tym, jak stworzenie ze stopy „statywu” zapewnia odpowiednią stabilność naszego przysiadu. Teraz skupmy się na kostce.

Pomimo występowania sporadycznych zwichnięć, nasza kostka jest naturalnie dość stabilna. Często mamy do czynienia z ograniczeniami mobilności kostek. Kiedy nasza kostka traci zdolności ruchowe, wpływa to na resztę ciała. Stopa poniżej staje się niestabilna i dlatego naturalny łuk stopy zapada się. Kolano powyżej również staje się niestabilne. Kiedy kucamy, niestabilne kolano często chwieje się i kieruje się do wewnątrz. Ostatecznie zesztywniała kostka może negatywnie wpłynąć na resztę ciała. I z powodu ograniczeń mobilnych w kostkach, kuleje cała konstrukcja przysiadu.

Aby wykonać przysiad na pełnej głębokości, ciało wymaga pewnej ruchomości kostki. O ile nie wykonujesz przysiadu z tyłu z niską poprzeczką, kolano musi być w stanie przesuwać się do przodu ponad naszymi palcami. Ten ruch kolana do przodu pochodzi z kostki i jest nazywany zgięciem grzbietowym.

Zgięcie grzbietowe to działanie, które zmniejsza kąt między nogą a grzbietem stopy. Możesz zmierzyć zgięcie grzbietowe, rysując linię na goleni, a drugą na zewnętrznej stronie stopy. Im mniejszy lub bardziej zamknięty kąt, tym większe zgięcie grzbietowe kostki ma atleta.

Brak mobilności w kostce jest często przyczyną naszych problemów z przysiadami. Czy Twoje stopy są skierowane na zewnątrz, kiedy kucasz, nawet jeśli z całych sił starasz się trzymać palce do przodu? Czy kolana ciągle opadają do wewnątrz, kiedy wykonujesz przysiad z pistoletu? Wszystkie te problemy ruchowe mogą być związane ze słabą ruchomością kostki, czyli brakiem jej mobilności.

JAK TO MONITOROWAĆ

Dziś chcę przedstawić prosty sposób oceny stanu naszych kostek. Ten sposób monitorowania powie nam, czy mamy pełną mobilność, czy też nasze problemy z poruszaniem się są wynikiem problemu w innym miejscu ciała.

Test ten nazywany jest testem zgięcia grzbietowego w klęku jednonóż. Ten specyficzny test był wielokrotnie używany w badaniach do oceny ruchomości stawu skokowego. Fizjoterapeuta dr Mike Reinold polecił tą metodę monitorowania ze względu na jej zdolność do dostarczania wiarygodnych wyników bez konieczności korzystania z przeszkolonego specjalisty.

Znajdź ścianę i uklęknij blisko niej bez butów. Użyj miarki i umieść duży palec u nogi 12-13 cm od ściany. Z tej pozycji wypchnij kolano do przodu, próbując dotknąć kolanem ściany. Twoja pięta musi pozostawać w kontakcie z podłożem. Dotknięcie kolanem ściany, trzymając je w jednej linii ze stopą, w momencie, gdy stopa jest oddalona od ściany o 12-13 cm, wskazuje na prawidłową mobilność kostki.

Co zaobserwowałeś?

Zobacz na następnej stronie Tabele kontroli ruchu.